Hotel Pacyfik

Młody człowiek przyjeżdża do dużego miasta, aby zatrudnić się w dużej korporacji. Rozpoczyna pracę od najniższego szczebla w firmowej hierarchii. Powoli pnie się po szczeblach kariery. Przeżywa pierwsze rozczarowania, pierwsze sukcesy i porażki. Staje się obiektem żartów, drwin, spotyka się z zazdrością, bezwzględną walką o wpływy w firmie. Przekonuje się, że o awansie nie zawsze decyduje profesjonalizm a raczej układy, znajomości i jakieś nieformalne powiązania.

Jednocześnie przeżywa pierwsze poważniejsze fascynacje erotyczne. Przekonuje się, że atmosfera firmy powoduje depresję, stres a czasami prowadzi do niezwykle dramatycznych wyborów. Wreszcie osiąga sukces, ale jednocześnie staje się podobny do znienawidzonego, opresyjnego szefa.

Brzmi znajomo? Pewnie dla wielu z nas tak. To jednak historia, którą opowiedział przed niemal pięćdziesięcioma laty Janusz Majewski w filmie „Zaklęte rewiry.” Rzecz dzieje się w przedwojennej restauracji hotelu Pacyfik, ale pewne mechanizmy się nie zmieniają. Właśnie ten film proponuję obejrzeć 1 lutego. To jeden z lepszych polskich powojennych filmów i, co ważne, wciąż mogący się podobać i wciąż mogący powiedzieć coś ważnego o ludzkiej naturze.

Zrekonstruowany cyfrowo film dostępny jest na kanale Studia Filmowego TOR na Youtube. Aby go obejrzeć, wystarczy kliknąć w poniższy link

--> ZAKLĘTE REWIRY

Genialna rola Romana Wilhelmiego w roli Fornalskiego, bardzo dobry, pierwszy poważny występ Marka Kondrata, a także role Stanisławy Celińskiej, Czesława Wołłejko, Zdzisława Maklakiewicza i innych gwarantują aktorstwo na najwyższym poziomie. Film powstał w koprodukcji polsko – czechosłowackiej na podstawie powieści Henryka Worcella. Szczerze polecam obejrzenie go po rekonstrukcji cyfrowej na kanale Zespołu Filmowego TOR. Naprawdę w ogóle się nie zestarzał. I przypominam, że ciągle czekamy na wrażenia, recenzje czy uwagi po seansie.

Wojciech Kubicki